Ninmah yine gebe kaldı; Enki’ye yine bir kız evlat doğurdu. Bir oğlum olmalısenden, diye haykırdı Enki ona ve yine öptü Ninmah’ı. Bunun üzerine Ninmah Enki’ye bir lanet okudu. Ne yerse yesin karnında bir ağuydu; çenesi ağrıyor, dişleri ağrıyor, kolları bacakları ağrıyordu. Anunnakiler Ninmah’a yolladılar İsimud‘u, bir çare bulsun, diye yalvarıyorlardı. Enki elini kaldırıp yemin etti Ninmah’a bir daha yaklaşmayacağına.