Ninova’nın Düşüşü – Nahum 3

Elleri kanlı kentin vay haline!
Yalanla, talanla dolu.
Yağmalamaktan geri kalmıyor.
Kamçı şaklamaları, tekerlek gürültüleri,
Koşan atlar, sarsılan savaş arabaları,
Saldıran atlılar, çakan kılıçlar,
Parıldayan mızraklar, yığın yığın ölüler…
Sayısız ceset.
Yürürken ayaklar takılıyor ölülere.
Her şey o alımlı, büyücü fahişenin sınırsız ahlaksızlığından oldu.
Fahişeliğiyle ulusları, büyüleriyle halkları kendine tutsak etti.
Her Şeye Egemen RAB diyor ki,
“Sana karşıyım, ey Ninova!
Savuracağım eteklerini yüzüne.
Uluslara çıplaklığını,
Halklara ayıp yerlerini göstereceğim.
Seni pislikle sıvayıp rezil edeceğim.
Dehşetle seyredecek herkes seni.
Seni kim görse kaçacak.
‘Harabeye döndü Ninova’ diyecekler,
‘Kim dövünecek onun için?
Nereden bulalım onu avutacak birilerini?’ ”
Sen No-Amon’dan daha mı üstünsün?
O kent ki, kanallar arasındaydı,
Suyla çevrelenmişti,
Kalesi Nil Irmağı, surlarıysa sulardı.
Kûş ve Mısır onun sınırsız gücünün kaynağıydı.
Pût ve Luv da yandaşlarıydı.
Öyleyken tutsak düştü, halkı sürüldü.
Yavruları köşe başlarında paramparça edildi.
Soyluları için kura çekildi,
Zincire vuruldu ileri gelenleri.
Acıyla kendinden geçeceksin, ey Ninova,
Düşmanlarından korunacak yer arayacaksın.
Senin kalelerin incir ağacının ilk olgunlaşan meyvesi gibidir.
Bir silkeleyişte yiyenin ağzına düşecekler.
Askerlerine bak! Kadın gibi hepsi.
Kapıların ardına kadar düşmana açık.
Ateş yiyip bitirmiş kapı sürgülerini.
Kuşatma vakti için su biriktir kendine,
Savunmanı güçlendir.
Tuğla yapmak için kili çiğne,
Kalıpları hazırla.
Orada ateş seni yiyip bitirecek,
Kılıç seni kesip biçecek.
Genç çekirgelerin yiyip bitirdiği ekin gibi yok olacaksın.
Çekirgeler gibi, genç çekirgeler gibi çoğalmalısın.
Tüccarlarının sayısı gökteki yıldızlardan çok.
Ama düşmanların genç çekirgeler gibi ülkeyi talan edip gidecekler.
Koruyucularınla görevlilerin serin günlerde duvarlara konan çekirgeler gibidir,
Güneş doğunca uçup kayıplara karışan çekirge sürüsü gibi.
Ey Asur Kralı, yöneticilerin öldü,
Uyudu sonsuza dek soyluların.
Halkın dağlara dağıldı.
Onları toplayacak kimse yok.
Uğradığın felaketten kurtuluş yok, yaraların ölümcül.
Başına gelenleri duyanlar sevinçle el ovuşturuyorlar.
Çünkü dinmeyen vahşetinden kim kaçabildi ki?