Ninova’nın Düşüşü – Nahum 2

Saldırı altındasın, ey Ninova, surlarını koru,
Yolu gözle, belini doğrult, topla bütün gücünü.
Çünkü RAB Yakup’un soyunu
İsrail’in eski görkemine kavuşturacak;
Düşmanları onları perişan edip asmalarını harap etmiş olsa bile.
Askerlerinin kalkanları kıpkızıl,
Yiğitler allar kuşanmış.
Savaş arabalarının demirleri hazırlık günü nasıl da parıldıyor!
Çam mızraklar sallanıyor havada.
Sokaklardan fırtına gibi geçiyor savaş arabaları,
Meydanlardan koşuşuyorlar her yöne,
Şimşek gibi seğirtiyorlar.
Görünüşleri meşalelerden farksız.
Ninova Kralı topluyor seçkin askerlerini,
Ama sendeliyorlar yolda.
Saldıranlar kent surlarına doğru seğirtiyor,
Siperler kuruluyor.
Irmakların kapıları açıldı
Ve yerle bir oldu saray.
Tanrı’nın dediği oldu, soyup götürdüler kenti.
Güvercinler gibi inliyor kadın köleler,
Göğüslerini döverek.
Kaçıp gidiyor Ninova halkı,
Boşalan bir havuzun suyu gibi,
“Durun, durun!” diye bağırıyorlar,
Ama geri dönüp bakan yok.
Yağmalayın altınını, gümüşünü,
Yok servetinin sonu.
Her tür değerli eşyayla dolup taşıyor.
Yıkıldı, yerle bir oldu, viraneye döndü Ninova.
Eriyor yürekler,
Bükülüyor dizler, titriyor bedenler,
Herkesin beti benzi soluyor.
Aslanların inine,
Yavru aslanların beslendiği yere ne oldu?
Aslanla dişisinin ve yavrularının korkusuzca gezindiği yere ne oldu?
Aslan, yavrularına yetecek kadarını avladı,
Dişileri için avını boğazladı.
Mağarasını avladıklarıyla,
İnini kurbanlarıyla doldurdu.
Her Şeye Egemen RAB, “Sana karşıyım” diyor,
“Yakacağım savaş arabalarını,
Dumanları tütecek.
Genç aslanlarını kılıç yiyip tüketecek.
Yeryüzünde av bırakmayacağım sana
Ulaklarının sesi işitilmeyecek artık.”