Bütün halklar ilahlarının izinden gitse bile,
Biz sonsuza dek Tanrımız RAB’bin izinden gideceğiz.
“Gün gelecek, düşkünü, sürgüne gönderip ezdiğim halkı
Bir araya getireceğim” diyor RAB,
“Düşkünü yaşatacak,
Uzaklara sürülenleri güçlü bir ulus yapacağım.
Onları Siyon Dağı’nda bugünden sonsuza dek ben yöneteceğim.”
Ve sen, sürünün gözcü kulesi olan ey Siyon Kenti’nin doruğu,
Eski egemenliğine kavuşacaksın.
Ey Yeruşalim, krallığını yeniden elde edeceksin.
Neden öyle hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun şimdi?
Doğuran kadın gibi neden acı çekiyorsun?
Kralın olmadığı için mi,
Öğütçün öldüğü için mi?
Doğuran kadın gibi ağrı çek, acıyla kıvran, ey Siyon halkı.
Şimdi kentten çıkıp kırlarda konaklayacaksın.
Babil’e gidecek,
Orada özgürlüğe kavuşacaksın.
RAB seni orada kurtaracak düşmanlarının elinden.
Ama şimdi birçok ulus sana karşı birleşti.
“Siyon murdar olsun,
Başına gelenleri gözlerimizle görelim” diyorlar.
Ne var ki, RAB’bin ne düşündüğünü bilmiyorlar,
O’nun tasarılarını anlamıyorlar.
RAB onları harman yerinde dövülen buğday demetleri gibi
Cezalandırmak için topladı.
RAB şöyle diyor:
“Ey Siyon halkı, kalk ve harmanı döv.
Çünkü seni demir boynuzlu,
Tunç tırnaklı boğalar kadar güçlü kılacağım.
Birçok halkı ezip geçecek,
Zorbalıkla elde ettikleri serveti, zenginlikleri bana,
Yeryüzünün sahibi olan Rab’be adayacaksın.”
