Moav’a İlişkin Bildiri – Yeremya 48

Moav’a ilişkin:
İsrail’in Tanrısı, Her Şeye Egemen RAB şöyle diyor:
“Vay Nevo’nun başına gelenlere!
Çünkü viraneye çevrilecek.
Kiryatayim utandırılacak, ele geçirilecek.
Misgav utandırılacak, kırılıp dökülecek.
Moav artık övülmeyecek,
Heşbon’da onun yıkımı için düzen kuracak,
‘Haydi, şu Moav ulusuna son verelim’ diyecekler.
Ey Madmen, sen de susturulacaksın,
Kılıç kovalayacak seni.
Horonayim’den feryat duyulacak:
‘Kent mahvoldu, büyük yıkıma uğradı!’
“Moav yıkılacak,
Yavrularının ağlayışı duyulacak.
Ağlaya ağlaya çıkıyorlar Luhit Yokuşu’ndan,
Horonayim inişinde
Yıkımın neden olduğu acı feryatlar duyuluyor.
Kaçın, canınızı kurtarın!
Çölde yaban eşeği gibi koşun!
“Evet, başarılarına, mal varlığına güvendiğin için
Sen de ele geçirileceksin.
İlahın Kemoş da kâhinleri ve görevlileriyle birlikte
Sürgün edilecek.
Yok edici her kente uğrayacak,
Tek kent kurtulmayacak.
Vadi yerle bir olacak,
Yayla altüst edilecek” diyor RAB.
“Moav toprağına tuz dökün, kısırlaşsın,
Kentleri öyle viran olacak ki,
Kimse yaşamayacak oralarda.
Lanet olsun RAB’bin işini savsaklayana!
Kılıcını kan dökmekten alıkoyana lanet olsun!
Moav gençliğinden bu yana güvenlikteydi,
Şarap tortusu gibi durgun kaldı,
Bir kaptan öbürüne boşaltılmadı,
Sürgüne gönderilmedi.
O yüzden tadını yitirmedi, kokusu bozulmadı.
“Ama onu boşaltacak adamları göndereceğim günler geliyor” diyor RAB, “Onu boşaltacaklar. Kaplarını boşaltacak, küplerini paramparça edecekler. İsrail halkı güvendiği Beytel’den nasıl utandıysa, Moav da Kemoş ilahından öyle utanacak.
“Nasıl, ‘Biz yiğidiz,
Savaşa hazır askerleriz’ dersiniz?
Moav ve kentlerini yerle bir eden,
Saldırıya geçti.
En seçkin gençleri kesime gidecek.
Adı Her Şeye Egemen RAB olan Kral böyle diyor.
Moav’ın yıkımı yakında geliyor,
Uğrayacağı felaket hızla yaklaşıyor.
Dövünün onun için,
Ey çevresinde yaşayan, ününü bilen sizler!
‘Kudret asası,
Görkemli değnek nasıl da kırıldı!’ deyin.
“Ey Divon Kenti’nde yaşayan halk,
Görkeminden in,
Kuru toprak üstünde otur.
Çünkü Moav’ı yerle bir eden sana da saldıracak,
Kalelerini yıkacak.
Ey sen, Aroer’de oturan,
Yol kenarında dur da gözle!
Kaçan adama, kurtulan kadına,
‘Ne oldu?’ diye sor.
Moav utandırıldı, darmadağın oldu.
Feryat et, haykır!
Moav’ın yıkıldığını Arnon Vadisi’nde duyur.
“Yayladaki kentler –Holan, Yahas, Mefaat, Divon, Nevo, Beytdivlatayim, Kiryatayim, Beytgamul, Beytmeon, Keriyot, Bosra, uzak yakın bütün Moav kentleri– yargılanacak. Moav’ın boynuzu kesildi, kolu kırıldı” diyor RAB.
“Moav’ı sarhoş edin,
Çünkü RAB’be büyüklük tasladı.
Moav kendi kusmuğunda yuvarlanacak,
Alay konusu olacak.
İsrail senin için gülünesi bir ulus mu oldu?
Hırsızlar arasında mı yakalandı ki,
Ondan söz ettikçe baş sallıyorsun?
“Ey Moav’da yaşayanlar,
Kentlerinizi terk edip kayalara sığının.
Uçurumun ağzında yuvasını yapan
Güvercin gibi olun.
Moav’ın ne denli gururlanıp büyüklendiğini,
Kendini ne denli beğendiğini,
Kibirlenip küstahlaştığını,
Övünüp kabardığını duyduk.
Küstahlığını biliyorum” diyor RAB,
“Övünmesi boşunadır, yaptıkları da.
Bu yüzden Moav için haykıracak,
Bütün Moav için feryat edeceğim.
Ağlayacağım Kîr-Hereset halkı için.
Ey Sivma asması,
Senin için Yazer halkından çok ağlayacağım.
Filizlerin gölü aşıp
Yazer’e ulaştı.
Yok edici yaz meyvelerini, üzümünü yok etti.
Moav’ın meyve bahçelerinden, tarlalarından
Sevinç ve neşe yok oldu.
Üzüm sıkma çukurlarından şarap akışını durdurdum;
Kimse sevinç çığlıklarıyla üzüm ezmiyor,
Çığlıklar var, ama sevinç çığlıkları değil.
“Heşbon ve Elale’nin haykırışları
Yahas’a ulaşıyor.
Soar’dan Horonayim’e,
Eglat-Şelişiya’ya dek çığlıklar yükseliyor.
Çünkü Nimrim suları bile kurudu.
Moav’da puta tapılan yerlerde
Sunu sunanları,
İlahlarına buhur yakanları
Yok edeceğim” diyor RAB.
“Bu yüzden yüreğim ney gibi
İnliyor Moav için;
Kîr-Hereset halkı için ney gibi
İnliyor yüreğim.
Çünkü elde ettikleri zenginlik uçup gitti.
“Herkes saçını sakalını kesecek,
Elini yaralayacak,
Beline çul saracak.
Moav damlarında, meydanlarında
Yalnız ağlayış var.
Çünkü Moav’ı kimsenin beğenmediği
Bir kap gibi kırdım” diyor RAB.
“Nasıl da darmadağın oldu Moav!
Nasıl acıyla feryat ediyor!
Nasıl da sırtını dönüyor utançtan!
Moav çevresindekilere alay konusu,
Dehşet verici bir örnek oldu.”
RAB diyor ki,
“Bakın! Düşman birden çullanan bir kartal gibi
Kanatlarını Moav’ın üzerine açacak.
Keriyot ele geçirilecek,
Kaleler alınacak.
O gün Moavlı askerlerin yüreği,
Doğum sancısı çeken kadının yüreği gibi olacak.
Moav yıkıma uğrayacak,
Halk olmaktan çıkacak;
Çünkü RAB’be karşı büyüklük tasladı.
Önünde dehşet, çukur ve tuzak var,
Ey Moav halkı!” diyor RAB.
“Dehşetten kaçan çukura düşecek,
Çukurdan çıkan tuzağa yakalanacak;
Çünkü Moav’ın üzerine
Cezalandırma yılını getireceğim” diyor RAB.
“Heşbon’un gölgesinde
Bitkin düşmüş kaçkınlar.
Çünkü Heşbon’dan ateş,
Sihon’un ortasından alev çıktı;
Moavlılar’ın alınlarını,
Kargaşa çıkaranların başlarını yakıp yok etti.
Vay sana, ey Moav!
İlah Kemoş’un halkı yok oldu,
Oğulların sürgüne gönderildi,
Kızların tutsak alındı.
Ama son günlerde
Yine eski gönencine kavuşturacağım Moav’ı” diyor RAB.
Moav’ın yargısı burada sona eriyor.