RAB, Davut’u bütün düşmanlarının ve Saul’un elinden kurtardığı gün Davut RAB’be şu ezgiyi okudu. Şöyle dedi:
“RAB benim kayam, sığınağım, kurtarıcımdır,
Tanrım, kayamdır, O’na sığınırım,
Kalkanım, güçlü kurtarıcım,
Korunağım, sığınacak yerimdir.
Kurtarıcım, zorbalıktan beni sen kurtarırsın!
Övgüye değer RAB’be seslenir,
Kurtulurum düşmanlarımdan.
Çünkü ölüm dalgaları beni kuşattı,
Yıkım selleri bastı,
Ölüler diyarının bağları sardı,
Ölüm tuzakları çıktı karşıma.
Sıkıntı içinde RAB’be yakardım,
Tanrım’a seslendim.
Tapınağından sesimi duydu,
Haykırışım kulaklarına ulaştı.
O zaman yeryüzü sarsılıp sallandı,
Titreyip sarsıldı göklerin temelleri,
Çünkü RAB öfkelenmişti.
Burnundan duman yükseldi,
Ağzından kavurucu ateş
Ve korlar fışkırdı.
Kara buluta basarak
Gökleri yarıp indi.
Bir Keruv’a binip uçtu,
Rüzgarın kanatları üstünde belirdi.
Karanlığı örtündü,
Kara bulutları kendine çardak yaptı.
Varlığının parıltısından
Korlar savruluyordu.
RAB göklerden gürledi,
Duyurdu sesini Yüceler Yücesi.
Savurup oklarını düşmanlarını dağıttı,
Şimşek çaktırarak onları şaşkına çevirdi.
RAB’bin azarlamasından,
Burnundan çıkan güçlü soluktan,
Denizin dibi göründü,
Yeryüzünün temelleri açığa çıktı.
RAB yukarıdan elini uzatıp tuttu,
Çıkardı beni derin sulardan.
Beni zorlu düşmanımdan,
Benden nefret edenlerden kurtardı,
Çünkü onlar benden daha güçlüydü.
Felaket günümde karşıma dikildiler,
Ama RAB bana destek oldu.
Beni huzura kavuşturdu,
Kurtardı, çünkü benden hoşnut kaldı.
RAB doğruluğumun karşılığını verdi,
Beni temiz ellerime göre ödüllendirdi.
Çünkü RAB’bin yolunda yürüdüm,
Tanrım’dan uzaklaşarak kötülük yapmadım.
O’nun bütün ilkelerini göz önünde tuttum,
Kurallarından ayrılmadım.
O’nun önünde kusursuzdum,
Suç işlemekten sakındım.
Bu yüzden RAB beni doğruluğuma
Ve gözünde pak yaşayışıma göre ödüllendirdi.
Sadık kuluna sadakat gösterir,
Kusursuz olana kusursuz davranırsın.
Pak olanla pak olur,
Eğriye eğri davranırsın.
Alçakgönüllüleri kurtarır,
Gururluları gözler, gururunu kırarsın.
Ya RAB, ışığım sensin!
Karanlığımı aydınlatırsın.
Desteğinle akıncılara saldırır,
Seninle surları aşarım, Tanrım.
Tanrı’nın yolu kusursuzdur,
RAB’bin sözü arıdır.
O kendisine sığınan herkesin kalkanıdır.
Var mı RAB’den başka tanrı?
Tanrımız’dan başka kaya var mı?
Sığınağım Tanrı’dır,
Yolumu doğru kılan O’dur.
Ayaklar verdi bana, geyiklerinki gibi,
Doruklarda tutar beni.
Bana savaşmayı öğretti,
Kollarımla tunç bir yayı gereyim diye.
Bana zafer kalkanını bağışlarsın,
Alçakgönüllülüğün beni yüceltir.
Bastığım yerleri genişletirsin,
Burkulmaz bileklerim.
Düşmanlarımı kovalayıp yok ettim,
Hepsi yok olmadan geri dönmedim.
Onları ezip yok ettim, kalkamaz oldular,
Ayaklarımın altına serildiler.
Savaş için beni güçle donattın,
Bana başkaldıranları önümde yere serdin.
Düşmanlarımı kaçmak zorunda bıraktın,
Benden nefret edenleri yok ettim.
Feryat ettiler, ama kurtaran çıkmadı;
RAB’bi çağırdılar, ama O yanıt vermedi.
Yerin tozu gibi onları ezdim,
Sokak çamuru gibi ayağımın altında çiğnedim.
Halkımın çekişmelerinden beni kurtardın,
Uluslara önder olarak beni korudun,
Tanımadığım halklar bana kulluk ediyor.
Yabancılar bana boyun eğiyor,
Duyar duymaz sözümü dinliyorlar.
Yabancıların betleri benizleri attı,
Titreyerek çıkıyorlar kalelerinden.
RAB yaşıyor! Kayam’a övgüler olsun!
Yücelsin kurtarıcım, Kayam Tanrım!
O’dur öcümü alan,
Halkları bana bağımlı kılan.
Düşmanlarımdan kurtarır,
Başkaldıranlardan üstün kılar beni,
Zorbaların elinden alır.
Bunun için uluslar arasında sana şükredeceğim, ya RAB,
Adını ilahilerle öveceğim.
RAB kralını büyük zaferlere ulaştırır,
Meshettiği krala, Davut’a ve soyuna
Sonsuza dek sevgi gösterir.”
Davut’un Zafer Ezgisi – II. Samuel 22
